Imponerende Innsbruck

Vandaag had ik een normale college dag waarna ik om 5 uur opgepikt zou worden met de auto om door te gaan rochting Innsbruck. We gaan met 5 man richting innsbruck omdat er maar 4 in de auto konden is er al 1 met de trein die kant op gegaan. Het was 4.5 uur met de auto wat we met veel abba muziek hebben gereden. Grote stukken gingen door de bergen, maar het was jammer genoeg al donker dus konden we het niet zien. Rond 11 uur kwamen we aan in het hostel, het was een erg klein hostel met maar 2 kamers, waar in totaal 10 mensen in pasten. De eerste nacht sliep er een duitse jongen bij ons op de kamer die alleen duits kon, maar erg graag met ons wilde praten. Hij hield hele verhalen in het duits waar we het overgrote deel niet van konden volgen. De volgende dag stond er een 7 uur durende klim naar de Reither Spitze op 2374 km, maar liefst 1.2 km klimmen, de eerste zwarte route die we gingen doen. Omdat we ook nog naar de supermarkt moesten begonnen we uiteindelijk om 12 uur met te wandelen. Het eerste stuk was redelijk stijl maar makkelijk te doen, maar het stuk na de hut was echt klimmen, het was rotsachtig en hadden we de stalen draden aan de zijkant wel nodig. Maar het was het waard, want het uitzicht was echt prachtig. Je kon uitkijken over de valei en puntige bergen aan de andere kant. De route naar beneden was iets enger dan het begin, hier zag je hoe hoog je was en zaten sommige stukken van het pad onder het vertrapte sneeuw. Ik had er samen met Kielo het meeste moeite mee en wij gingen dan ook sommige stukken schruivend op onze billen naar beneden, er zat tussendoor ook een ladder die we naar beneden moesten klimmen. Gelukkig was dit een normale stalen ladder en niet de houten ladder die we daaronder nog konden zien. Na het meest stijle stuk te hebben gehad kwamen we ook een bord tegen dat je alleen het pad mocht nemen met alpine ervaring en als je geen hoogtevrees had. Maar het was allemaal goed gegaan, het laatste stuk naar beneden was een skipiste die we af liepen. Hier konden we ook goed de zon achter de bergen zien gaan en moesten we het laatste stuk in de schemering afdalen. De kleuren van de lucht in de bergen waren wel erg mooi bij de zonsondergang, veel paars en roze. Na allemaal een douch te hebben gehad gingen we de stad in voor wat te eten, veel was alleen al dicht waardoor we uiteindelijk bij een erg dure snackbar uitkwamen. Achteraf hadden ze ook melk in de mayonaise zitten waar ik last van had gekregen. Gelukkig had Anne Sofie hetzelfde probleem en hadden we het optijd genoeg door om lactose pillen te nemen. De volgende dag zouden we het wat rustiger aan doen, en gingen we de stad in. Ik ging met Anne Sofie de stad in naar Swarovski, dit komt hier veel vandaan en hadden dus een erg grote winkel. Ze hebben ook een kristallen wereld maar dat lag meer buiten de stad en hadden we dus geen tijd voor. We zijn naar een schnaps winkel geweest, waar we vanalles konden proeven, maar zelfs van zoveel verschillende schnaps geproefd te hebben had ik er nog geen gevonden die ik echt lekker vond. Daartegenover zat een strudel tent, en heb ik na 2 maanden zoeken eindelijk een gluten en lactose vrije apfelstrudel kunnen vinden. Dit was namelijk een van de kaartjes die ik van Kim heb meegekregen en moest ik dus echt vinden, zodat ik die envelop kon openen. Overal vanuit het centrum kon je de bergen zien, wat het een erg bijzondere stad maakt, de combinatie met de gekleurde huizen maakte het erg bijzinder. Na veel rondzwerven door het centrum zijn we samen bij de italiaan uiteten geweest. De volgende dag hadden Anne Sofie en ik weer andere plannen dan de rest, wij wilden namelijk naar de alpen zoo gaan, dit is een dierentuin net boven innsbruck op 750 m hoogte met alleen maar alpen dieren.  Voordat we naar de dierentuin gingen zijn we gaan wandelen, we hadden een combi ticket voor de zoo en met een soort kabeltrein naar hungerberg. Dus zijn we eerst vanaf hungerberg naar een alm gelopen in ongeveer een uurtje, waar we een mooi uitzicht over Innsbruck hadden inclusief een gigantische rookwolk aangezien er een van de gebouwen in het centrum in brand stond. Het was een heerlijke wandeling met uitzicht op bergen en met zo'n 20 graden in het zonnetje kunnen lopen. Aangezien we genoeg tijd in de dierentuin wilden zijn we optijd richting de zoo gegaan die iets lager lag. Hier hadden ze verassend veel dieren, ook erg veel slangen, beren, elanden en lynx, welke ik niet verwacht had in de alpen. Richting sluitingstijd werden alle dieren gevoerd en konden we de baby lynxen nog aan stukken vlees zien kauwen. Ze hadden ook een adelaar, daar lag een waarschijnlijk een geitje wat half aangegeten was, we vonden het zo wreemd dat we dachten dat het een beeld was. Maar het indrukwekkenste was nog wel dat we bij de beren stonden te kijken en dat deze opeens begon te rennen en op zijn achter poten ging staan. Op dat momen waren we even bang dat die uit zijn kooi probeerde te springen, maar gelukkig was hij alleen op zijn eten aan het wachten. Op sluitingstijd zijn we uiteindelijk vertrokken en weer uiteten geweest. Na een portie gratis ijs ( het was de laatste dag dat de ijskramen open waren) hebben we nog geprobeerd om op een terrasje gluhwein te kunnen drinken, maar het was daar nog te vroeg voor. Dus zijn we naar een kopje thee maar weer terug naar het hostel vertrokken. Vandaag zit ik in de trein terug naar Graz, Mona die eerder de trein nam voelde zich niet zo goed. Het is maar liefst 6 uur reizen, maar het gaat als het goed is dwars door de bergen heen dus zou het mooie uitzichten hebben.