Veel sneeuw, maar geen witte kerst...

Het is al een aantal weken vakantie hier en ook deze reislogger had een tijdje vakantie genomen van de reisverhalen schrijven. Dus nu heb ik erg veel te vertellen! We beginnen bij een hele andere sinterklaas dan gewoonlijk, normaal gesproken doen we suprises bij een haard vuurtje, deze keer was het een suprise birthday party geven voor mijn huisgenootje, waarbij we daarna veel Jenga hebben gespeeld. De rest van de laatste week van de lockdown had ik vrij weinig te doen, ik had veel afspraken die op het laatste moment afgezegd werden en door veel koud weer ben ik uiteindelijk veel binnen geweest. Door het koude weer was er wel veel sneeuw, maar liefst 20 cm!! Dus heb ik natuurlijk wel wat lekkere sneeuw wandelingetjes door de buurt gemaakt. De vrijdag ging ik alweer opweg naar Tamsweg, we gingen weer een weekendje skiien. Maar eerst was het een lange tocht... Het was 4 uur treinen waarvan het grootste deel in overvolle treinen. Na 2 overstappen zat ik in het laatste treintje. Volgens de app zou die 32 keer stoppen in 1 uur... Uiteindelijk stopte die maar 3 keer, dus ik was heel blij dat ik naar het eindstation moest. Het was een klein oud treintje met 2 wagonnetjes die enkel glas hadden, dus na verloop van tijd werd het een beetje te koud bij het stoeltje bij het raam, het was namelijk -15 buiten. Op het station werd ik opgehaald door Martin en Anne Sofie, en gingen we avond eten, ik was al vanaf 5 uur aan het reizen dus hadden we een redelijk laat avond eten. De volgende dag moesten we voor ons doen relatief vroeg op, de skii les begon namelijk om 12 uur. Toen we bij de piste aan kwamen was onze skileraar al, alleen aangezien we nog een pas moesten halen voor de lift moesten we in de rij staan. Op een gegeven moment duurde dit zo lang dat ik door ben gaan lopen naar de skileraar, die blijkbaar een skipas had waar ze iemand mee mee kon nemen. Dus toen begon mijn skiles, eerst op een mini liftje ( een band omhoog van zo'n 20 meter) tussen de kindjes van ongeveer 2 a 3 jaar. Ik voelde mij wel heel slecht, maar al snel gingen we naar de echte oefen lift. Tegen die tijd had Anne Sofie haar ticket gekocht, ze wilde een seizoenkaart en was toch in de rij blijven staan.  Aangezien de ski-lerares alleen duits sprak moest ik het grotendeels hebben van het na doen, want het accent maakte het lastig verstaanbaar. Maar na twee uurtjes les ging ik toch een stuk beter de berg af dan voorheen. Daarna heb ik toch nog een kaart gekocht, waarmee ik zo'n tien keer de piste op kon. Het is een punten kaart, waarmee je per rit een aantal punten betaald afhankelijk van de lift die je pakt. Na nog een keer of 5 naar beneden te zijn geweest begon het erg hard te waaien en werd het toch wel erg koud en zijn we terug naar huis gegaan. Na een kopje gluhwein met de lekkerste, goedkoopste, glutenvrije koekjes die ik hier tot nu toe heb gevonden was het tijd op fajitas te maken. Na een heerlijk diner en een vervolg op een van de kerst films waar we het weekend ervoor aan begonnen waren was het tijd om weer te slapen. De volgende dag gingen we naar obertauern, een van de grootste skiigebieden daar in de buurt. Het was daar erg koud en toch ook wel een stuk stijler dan gedacht toen ik in de lift omhoog zat naar de eerste piste. We gingen namelijk nog eens een blauwe piste proberen, deze keer was het een echte stoeltjes lift en niet meer een oefenliftje en ik begon het al erg spannend te vinden. Toen ik uit de lift kwam dacht ik dit is best vlak... Maar dit was blijkbaar altijd zo bij de lift en daarna werd het opeens stijl. En aangezien daar de zwarte, rode en blauwe route samen begonnen was dit voor mij echt lastig. Ik wilde namelijk niet de verkeerde kant de berg af en opeens op de zwarte route komen, dus ben ik heel voorzichtig naar beneden gegaan. Daarna was de blauwe route toch een stuk makkelijker dan mijn eerdere ervaring, er was weinig hoge sneeuw waardoor ik minder viel en het was breeder. Kortom een fijne ervaring, aangezien het erg soepel ging. Het enige stuk wat lastig was, was de kruising met de zwarte route, daar was ik bijna op de zwarte route beland en ben ik uiteindelijk met een paar keer uit voor zorg vallen toch door heen gekomen. Na een keer naar beneden gingen we ook alweer terug, het was namelijk best een lange afdaling. Het was nog wel even spannend, want we waren contact verloren met Martin die van de piste afgeraakt was. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed en zat ik om 6 uur weer in de auto terug met een stel wat ook naar Graz ging. Deze reden nog sneller, maar ik voelde me een stuk veiliger dan de vorige keer, uiteindelijk was ik  in 1 uur een driekwartier al thuis.. ( volgens google is het 2 uur en 5 minuten)

De week erop had ik veel uni afspraken savonds die ook weer geannuleerd werden en heb ik uiteindelijk spelletjes gespeeld met Lukas, zo heb ik hem regenwormen leren spelen en ga ik binnenkort nog eens schnaps leren spelen, dit is  een oostenrijks kaart spel. De vrijdag kon ik al weer naar Wenen omdat Arthur daar op zaterdag aan zou komen. We konden bij Jari en Elisabeth verblijven die net buiten de stad wonen. Zaterdag gingen we gezamelijk na het ophalen van Arthur naar de stad om naar verschillende kerstmarkten te gaan. Na maar liefst 5 kerstmarkten gehad te hebben gingen we thuis over naar een spelletjes avond. De volgende dag gingen we gezamelijk naar een tweedehands kleding markt waar je kleding per kilo kon halen. Die avond gingen Jari en Elisabeth de reis precies de andere kant op maken, namelijk terug naar Nederland. Gelukkig mochten we in hun huis verblijven voor een paar dagen extra. Daarna hebben we dus nog veel in Wenen bezocht, zoals het natuurhistorisch museum en het kunsthistorisch museum (waar in beide gevallen het gebouw mooier was dan de objecten in het museum) en naar nog wat extra kerstmarkten. Arthur wilde nog even naar de oostenrijkse munt en waren na een half uur in de rij te hebben gestaan ook echt maar even binnen (we waren in 3 minuutjes al weer buiten). Ook mijn bezoekje aan cafe Central kon natuurlijk niet missen, en heb daar dan natuurlijk ook weer van een lekkere warme chocolademelk genoten. Het was ook erg koud in Wenen, aangezien het hard waaide vond ik het kouder aanvoelen dan de -15 in Tamsweg. Na wat mooie dagen in Wenen was het alweer tijd om richting Graz te vertrekken. En jammer genoeg kwam er ook meteen een regel en was dagje. Door de nieuwe maatregelen voor het inreisen van oostenrijk moesten we onze plannen omzetten of kijken of ik een booster kon krijgen. Dat tweede bleek erg lastig als je hem ook in Nederland wil registreren en het werd dus Boedapest afzeggen. In Graz zijn we de laatste dagen veel aan het shoppen, door de stad heen wandelen en in de natuur aan het wandelen. Met de kerst is namelijk niks open en ook de bussen rijden weinig, dus dan blijf je wel dicht bij huis. De kerst was heel anders dan normaal, maar heb de traditie van Love actually kijken op kerstavond wel doorgezet. Door een wonder kon ik langs de netflix bariere die mij altijd weghoud van de Nederlandse netflix en kon ik het toch nog kijken. Ik denk dat Netflix ook mij een fijne kerst gunde. Dat geluk had ik niet toen ik met Kim probeerde onze traditie van de polar express te kijken vol te houden. Maar ook dat is uiteindelijk gelukt. Onze tweede kerstdag hebben we ook een kerstboom geadopteerd, genaamd Pike. Hij stond heel zielig en alleen in een hoopje sneeuw op onze terug weg van de stad. Daarna kon hij toekijken op ons kerstmaal met kaasfondue en zelfgemaakte apfelstrudel als toetje. Al met al een heerlijke kerst, met jammer genoeg geen sneeuw meer.